Atlas sytuacji pieszych
Halo Świecie! Chcemy dodrukować „Atlas” albo wydać jego nową wersję! Będziemy zbierać wstępne zamówienia, żeby wybadać zainteresowanie, czy opłaca się wydać więcej sztuk przy niższej cenie za jeden. Jeśli macie lepsze pomysły / doświadczenia z inicjatywami crowdfoundingowymi lub jeśli ktoś byłby zainteresowany współpracą nad wydaniem nowej wersji tej publikacji, prosimy o kontakt z autorem: Marcin Skrzypek, [email protected], 603 714 532.
Plik do pobrania:
- Atlas sytuacji pieszych (pdf wersja duża bez okładki, 105 Mb)
- Atlas sytuacji pieszych (pdf wersja skompresowana z okładką, 15 Mb)
Format 21 x 21 cm
96 stron, 300 ilustracji, w tym 250 zdjęć z 39 miast 13 krajów
ponad 120 sytuacji pieszych
i Projekt Lubelskich Standardów Pieszych
Prośby o egzemplarze prosimy kierować do:
Marta Kurowska, [email protected]
Ze „Wstępu”
Kiedy słucha się opowieści pieszych o chodzeniu po mieście, można zauważyć powtarzające się w nich wątki. Choć piesi poruszają się w różnych miejscach, wszędzie napotykają te same sytuacje. Postanowiliśmy je skatalogować w formie atlasu – tak jak robi się to z mapami czy roślinami. Uznaliśmy, że będzie to dobre podsumowanie projektu „Miasto dla ludzi. Lubelskie standardy infrastruktury pieszej”, budujące pomost między doświadczeniem przechodniów, wrażliwością decydentów na sprawy mieszkańców i wiedzą projektantów.
Projekt Lubelskich Standardów Pieszych zamieszczony na końcu Atlasu stanowi podstawę fachowego opracowania przeznaczonego do wdrożenia przez Urząd Miasta Lublin. Odpowiada on na pytanie, JAK tworzyć miasto przyjazne pieszym. Niniejsza publikacja stara się natomiast pokazać, DLACZEGO to robić: dlaczego jedne rozwiązania są dla pieszych wygodne, a inne powodują niepotrzebne komplikacje. Punktem wyjścia jest dla nas działanie ludzkiego ciała jako źródła wrażeń zmysłowych oraz jako mechanizmu w spoczynku i ruchu. W Atlasie sytuacji pieszych staramy się „myśleć nogami” i „chodzić zmysłami”. Mamy nadzieję, że takie wczucie się w sytuację przechodniów pomoże decydentom i projektantom zdobyć wiedzę zwaną care-why, która tworzy motywację niezbędną do stosowania wiedzy know-how. […]
Spis treści
Język o pieszych – relacje semantyczne
- Człowiek i samochód
- „Kierowca bombowca”
- Pieszy i kierowca
- Motocentryzm i pragmatyka
- Więzień i „wszędołaz”
- Odwrotność skali wrażeń do kosztów
- Przestrzeń publiczna „szoferką” pieszego
- Bezpieczeństwo jako pole dyskryminacji
- Bezpieczeństwo jako stan naturalny
- Piramida transportowa
- Dyplomacja przede wszystkim
Opłacalność dla mnie, czyli dlaczego chcę być pieszym?
- Suma ułatwień/utrudnień jako zachęta/odstraszacz
- Istnienie połączeń jako podstawa wyboru
- Subiektywne skracanie dystansu
- Nawyki
- Czynniki pozainfrastrukturalne
„Robimy to dla pieniędzy” – pieszy się opłaca
- Bristol, Graz – zysk dzięki pieszym, nie kierowcom
- Toronto – bliskość i chodniki jako program lojalnościowy
- Portland – piesi to 80% klientów
- Vancouver – 1 km pieszo 920 razy tańszy dla społeczeństwa
- Brooklyn, Pearl Street Plaza – placyk zarobił 172%
- Melbourne – pieszy też portfel
- Szczecin – jeżdżąca niesprawiedliwość
- Kopenhaga – wyciągnęli wnioski
- Dlaczego nowoczesne miasta inwestują w przestrzeń dla ludzi?
Multimodalność
- Multimodalność, czyli właściwe proporcje
- Barierki i pierzchnie na parkingach
- Miejsca zaprojektowane tylko dla dojazdu autem
- Progi oporowe dla parkujących
- Widoczność pieszego przez kierowcę
- Co zrobić, aby pieszy nie zaspał na przejściu?
- Uspokajanie ruchu samochodowego
- Przestrzeń współdzielona – przejście w Rydze
- Pieszy na rowerze – zagrożenia roweru miejskiego
- Tłok pieszo-rowerowy
- Kolizje pieszy/rowerzysta – skrzyżowania
- Kolizje pieszy/rowerzysta – sąsiedztwo chodnika i drogi rowerowej
Płynność ruchu
Ergonomia albo ekonomia energii
- Pieszy jako leniwa maszyna żądna nagrody
- Kąty i kanty – pieszy nie jest Pacmanem
- Pochylnie i schody
- Współczynnik wydłużenia i opóźnienia
- „Niewidzialne” ścieżki
- Łączność i ciągłość w małej skali
- Potykacze i inne przeszkody
Skrajnia ruchu pieszego
- Ile miejsca zajmuje pieszy?
- Mijanie się w pionie i poziomie
Nawigacja
- Orientacja na azymut – zasada najkrótszej drogi
- Widokowa sygnalizacja połączeń
- Widok pieszych poprawia orientację
- Landmarki i „telegraf optyczny”
- Pułapki ślepej uliczki
- Pieszy w labiryncie
- Pieszy zorientowany
- Systemy informacji miejskiej
Skala planistyczna
- Przestrzeń publiczna
- Ulica i droga
- Sieć dróg pieszych
- Wyspy „pieszości”
- Czytelna struktura przestrzenna
- Węzły komunikacji publicznej
- Łączność i ciągłość w dużej skali
- Kratery i barykady
- Dostęp do natury i przestrzeni otwartej
- Zasada bliskości i mieszania funkcji
- Rozlewanie się miast – wzrost kosztów transportu
Nawierzchnie
- Chodnik powinien być równy i ładny!
- Kostce już dziękujemy!
- Strefowanie
- Zróżnicowanie i efekty optyczne
Potrzeby pieszych
- Pieszy nie zawsze znaczy to samo
- Styk z nawierzchnią
- Wózkarze
- Krawężniki 0 cm i „szpilkostrady”
- Z życia niewidomych
- Stanie, czekanie, przysiadanie
- Toalety
- Gorąco
- Pada
- Ciemno
Pieszy i pies
- Kupy/kultura/toalety
- Ulice i wybiegi – psi Facebook
- Kłujące nawierzchnie
- Krzyżowanie się szlaków
- Szczekanie zza płotu
Bezpieczny czy straszący?
- Zbędne kolory i bariery
- Dobre pomysły
Spędzanie czasu
- Syndrom „ławki dla pijaków”
- Strach przed trawą
- Nauka korzystania z miejsc
- Wielofunkcyjność miejsc
- Miejsca inspirujące do spędzania czasu
- Podwórko to więcej niż plac zabaw
- Sztuka zabawy samemu
- Innowacyjne place zabaw
- Upiększanie
- Infrastruktura spacerowa
- Targowiska
- Fotografowanie i sharing
- Ergonomia mebli
Miejsca atrakcyjne i gościnne
- Wnętrze krajobrazowe
- Drzewo jako symbol gościnności
- Stolik
- Dostępność pomników
- Dostępność wody
- Przestrzeń „organiczna”
- Przestrzenie współdzielone
- Krajobraz dźwiękowy i zapachowy
- Przejście przecznicy kontynuujące chodnik
- Zaskakujące zaułki
- Ubranka na stojaki – „tu nie biją”
- Odseparowanie od aut
- Niedbały grill
- Umiejscowienia ławek
- Obecność dzikich zwierząt
- Obecność ludzi – wysokość płotów
- Utrzymanie przestrzeni podczas imprez i budów
- Uobecnienie zieleni
- Estetyka detalu
- Przyjazne komunikaty werbalne
- Dobre przykłady prostych aranżacji
Projekt Lubelskich Standardów Pieszych
O autorze „Atlasu”
Marcin Skrzypek, ur. 1972, lublinianin. Codzienny kierowca ale z zamiłowania rowerzysta i pieszy. Ojciec dwójki dzieci. Absolwent II LO im. J. H. Zamoyskiego w klasie matematyczno-fizycznej. Pracę magisterską obronił na anglistyce UMCS u prof. Artura Blaima z utopii amerykańskiej, z czym wiąże swoją wiarę w ulepszanie świata przez edukację. Od 1992 roku muzyk Orkiestry św. Mikołaja. W 1998 roku zaczął pracę w Ośrodku „Brama Grodzka –Teatr NN”, gdzie od 2005 roku koordynuje działania Forum Kultury Przestrzeni i popularyzuje wartości z nią związane. Redaktor czasopism i książek, publicysta kulturalny, animator kultury i partycypacji społecznej. Współtwórca Porozumienia Rowerowego i Pieszego Lublina, członek Rady Kultury Przestrzeni przy Prezydencie Miasta Lublin. Członek Rady Programowej Polskiego Kongresu Obywatelskiego. Współautor Strategii Rozwoju Lublina 2020 i Strategii Rozwoju Kultury Lublina. Wspólnie z Martą Kurowską i Janem Kamińskim wymyślił i koordynował projekt „Miasto dla ludzi. Lubelskie standardy infrastruktury pieszej”.