Atlas sytuacji pieszych okladka

 

Halo Świecie! Chcemy dodrukować „Atlas” albo wydać jego nową wersję! Będziemy zbierać wstępne zamówienia, żeby wybadać zainteresowanie, czy opłaca się wydać więcej sztuk przy niższej cenie za jeden. Jeśli macie lepsze pomysły / doświadczenia z inicjatywami crowdfoundingowymi lub jeśli ktoś byłby zainteresowany współpracą nad wydaniem nowej wersji tej publikacji, prosimy o kontakt z autorem: Marcin Skrzypek, [email protected], 603 714 532.

 

Plik do pobrania:

Format 21 x 21 cm
96 stron, 300 ilustracji, w tym 250 zdjęć z 39 miast 13 krajów
ponad 120 sytuacji pieszych
i Projekt Lubelskich Standardów Pieszych

Prośby o egzemplarze prosimy kierować do:
Marta Kurowska, [email protected]

 

Ze „Wstępu”

 

Kiedy słucha się opowieści pieszych o chodzeniu po mieście, można zauważyć powtarzające się w nich wątki. Choć piesi poruszają się w różnych miejscach, wszędzie napotykają te same sytuacje. Postanowiliśmy je skatalogować w formie atlasu – tak jak robi się to z mapami czy roślinami. Uznaliśmy, że będzie to dobre podsumowanie projektu „Miasto dla ludzi. Lubelskie standardy infrastruktury pieszej”, budujące pomost między doświadczeniem przechodniów, wrażliwością decydentów na sprawy mieszkańców i wiedzą projektantów.

Projekt Lubelskich Standardów Pieszych zamieszczony na końcu Atlasu stanowi podstawę fachowego opracowania przeznaczonego do wdrożenia przez Urząd Miasta Lublin. Odpowiada on na pytanie, JAK tworzyć miasto przyjazne pieszym. Niniejsza publikacja stara się natomiast pokazać, DLACZEGO to robić: dlaczego jedne rozwiązania są dla pieszych wygodne, a inne powodują niepotrzebne komplikacje. Punktem wyjścia jest dla nas działanie ludzkiego ciała jako źródła wrażeń zmysłowych oraz jako mechanizmu w spoczynku i ruchu. W Atlasie sytuacji pieszych staramy się „myśleć nogami” i „chodzić zmysłami”. Mamy nadzieję, że takie wczucie się w sytuację przechodniów pomoże decydentom i projektantom zdobyć wiedzę zwaną care-why, która tworzy motywację niezbędną do stosowania wiedzy know-how. […]

 

Spis treści

Język o pieszych – relacje semantyczne

  1. Człowiek i samochód
  2. „Kierowca bombowca”
  3. Pieszy i kierowca
  4. Motocentryzm i pragmatyka
  5. Więzień i „wszędołaz”
  6. Odwrotność skali wrażeń do kosztów
  7. Przestrzeń publiczna „szoferką” pieszego
  8. Bezpieczeństwo jako pole dyskryminacji
  9. Bezpieczeństwo jako stan naturalny
  10. Piramida transportowa
  11. Dyplomacja przede wszystkim

Opłacalność dla mnie, czyli dlaczego chcę być pieszym?

  1. Suma ułatwień/utrudnień jako zachęta/odstraszacz
  2. Istnienie połączeń jako podstawa wyboru
  3. Subiektywne skracanie dystansu
  4. Nawyki
  5. Czynniki pozainfrastrukturalne

„Robimy to dla pieniędzy” – pieszy się opłaca

  1. Bristol, Graz – zysk dzięki pieszym, nie kierowcom
  2. Toronto – bliskość i chodniki jako program lojalnościowy
  3. Portland – piesi to 80% klientów
  4. Vancouver – 1 km pieszo 920 razy tańszy dla społeczeństwa
  5. Brooklyn, Pearl Street Plaza – placyk zarobił 172%
  6. Melbourne – pieszy też portfel
  7. Szczecin – jeżdżąca niesprawiedliwość
  8. Kopenhaga – wyciągnęli wnioski
  9. Dlaczego nowoczesne miasta inwestują w przestrzeń dla ludzi?

Multimodalność

  1. Multimodalność, czyli właściwe proporcje
  2. Barierki i pierzchnie na parkingach
  3. Miejsca zaprojektowane tylko dla dojazdu autem
  4. Progi oporowe dla parkujących
  5. Widoczność pieszego przez kierowcę
  6. Co zrobić, aby pieszy nie zaspał na przejściu?
  7. Uspokajanie ruchu samochodowego
  8. Przestrzeń współdzielona – przejście w Rydze
  9. Pieszy na rowerze – zagrożenia roweru miejskiego
  10. Tłok pieszo-rowerowy
  11. Kolizje pieszy/rowerzysta – skrzyżowania
  12. Kolizje pieszy/rowerzysta – sąsiedztwo chodnika i drogi rowerowej

Płynność ruchu

Ergonomia albo ekonomia energii

  1. Pieszy jako leniwa maszyna żądna nagrody
  2. Kąty i kanty – pieszy nie jest Pacmanem
  3. Pochylnie i schody
  4. Współczynnik wydłużenia i opóźnienia
  5. „Niewidzialne” ścieżki
  6. Łączność i ciągłość w małej skali
  7. Potykacze i inne przeszkody

Skrajnia ruchu pieszego

  1. Ile miejsca zajmuje pieszy?
  2. Mijanie się w pionie i poziomie

Nawigacja

  1. Orientacja na azymut – zasada najkrótszej drogi
  2. Widokowa sygnalizacja połączeń
  3. Widok pieszych poprawia orientację
  4. Landmarki i „telegraf optyczny”
  5. Pułapki ślepej uliczki
  6. Pieszy w labiryncie
  7. Pieszy zorientowany
  8. Systemy informacji miejskiej

Skala planistyczna

  1. Przestrzeń publiczna
  2. Ulica i droga
  3. Sieć dróg pieszych
  4. Wyspy „pieszości”
  5. Czytelna struktura przestrzenna
  6. Węzły komunikacji publicznej
  7. Łączność i ciągłość w dużej skali
  8. Kratery i barykady
  9. Dostęp do natury i przestrzeni otwartej
  10. Zasada bliskości i mieszania funkcji
  11. Rozlewanie się miast – wzrost kosztów transportu

Nawierzchnie

  1. Chodnik powinien być równy i ładny!
  2. Kostce już dziękujemy!
  3. Strefowanie
  4. Zróżnicowanie i efekty optyczne

Potrzeby pieszych

  1. Pieszy nie zawsze znaczy to samo
  2. Styk z nawierzchnią
  3. Wózkarze
  4. Krawężniki 0 cm i „szpilkostrady”
  5. Z życia niewidomych
  6. Stanie, czekanie, przysiadanie
  7. Toalety
  8. Gorąco
  9. Pada
  10. Ciemno

Pieszy i pies

  1. Kupy/kultura/toalety
  2. Ulice i wybiegi – psi Facebook
  3. Kłujące nawierzchnie
  4. Krzyżowanie się szlaków
  5. Szczekanie zza płotu

Bezpieczny czy straszący?

  1. Zbędne kolory i bariery
  2. Dobre pomysły

Spędzanie czasu

  1. Syndrom „ławki dla pijaków”
  2. Strach przed trawą
  3. Nauka korzystania z miejsc
  4. Wielofunkcyjność miejsc
  5. Miejsca inspirujące do spędzania czasu
  6. Podwórko to więcej niż plac zabaw
  7. Sztuka zabawy samemu
  8. Innowacyjne place zabaw
  9. Upiększanie
  10. Infrastruktura spacerowa
  11. Targowiska
  12. Fotografowanie i sharing
  13. Ergonomia mebli

Miejsca atrakcyjne i gościnne

  1. Wnętrze krajobrazowe
  2. Drzewo jako symbol gościnności
  3. Stolik
  4. Dostępność pomników
  5. Dostępność wody
  6. Przestrzeń „organiczna”
  7. Przestrzenie współdzielone
  8. Krajobraz dźwiękowy i zapachowy
  9. Przejście przecznicy kontynuujące chodnik
  10. Zaskakujące zaułki
  11. Ubranka na stojaki – „tu nie biją”
  12. Odseparowanie od aut
  13. Niedbały grill
  14. Umiejscowienia ławek
  15. Obecność dzikich zwierząt
  16. Obecność ludzi – wysokość płotów
  17. Utrzymanie przestrzeni podczas imprez i budów
  18. Uobecnienie zieleni
  19. Estetyka detalu
  20. Przyjazne komunikaty werbalne
  21. Dobre przykłady prostych aranżacji

Projekt Lubelskich Standardów Pieszych

 

O autorze „Atlasu”

 

Marcin Skrzypek, ur. 1972, lublinianin. Codzienny kierowca ale z zamiłowania rowerzysta i pieszy. Ojciec dwójki dzieci. Absolwent II LO im. J. H. Zamoyskiego w klasie matematyczno-fizycznej. Pracę magisterską obronił na anglistyce UMCS u prof. Artura Blaima z utopii amerykańskiej, z czym wiąże swoją wiarę w ulepszanie świata przez edukację. Od 1992 roku muzyk Orkiestry św. Mikołaja. W 1998 roku zaczął pracę w Ośrodku „Brama Grodzka –Teatr NN”, gdzie od 2005 roku koordynuje działania Forum Kultury Przestrzeni i popularyzuje wartości z nią związane. Redaktor czasopism i książek, publicysta kulturalny, animator kultury i partycypacji społecznej. Współtwórca Porozumienia Rowerowego i Pieszego Lublina, członek Rady Kultury Przestrzeni przy Prezydencie Miasta Lublin. Członek Rady Programowej Polskiego Kongresu Obywatelskiego. Współautor Strategii Rozwoju Lublina 2020 i Strategii Rozwoju Kultury Lublina. Wspólnie z Martą Kurowską i Janem Kamińskim wymyślił i koordynował projekt „Miasto dla ludzi. Lubelskie standardy infrastruktury pieszej”.