Płynność ruchu pieszych – podsumowanie wiedzy

PŁYNNOŚĆ RUCHU – BADANIA MIASTA

Efekty badań i analiz wykonanych w ramach opracowywania zagadnienia „Płynność ruchu pieszego”. Ukazują one w jaki sposób ruch pieszy funkcjonuje w skali całego Lublina, gdzie po Lublinie dobrze się chodzi a gdzie wręcz przeciwnie itp.

Ewaluacja płynności pieszej w Lublinie

Piesza mapa Lublina (podgląd poniżej) przedstawia ocenę Lublina pod kątem jakości chodzenia pieszo (opr: Mateusz Kapusta, student Architektury Krajobrazu i Gospodarki Przestrzennej KUL, OpenStreetMap). Zaznaczono na niej dobre, wygodne trasy, trasy problemowe, punkty konfliktowe, anty-piesze przejścia i skrzyżowania oraz dziś nieistniejące a potrzebne połączenia. Opracowana została na podstawie efektów warsztatów z mieszkańcami i studentami, które odbyły się pod koniec 2014 i na początku 2015 r.

Archipelag pieszości

Poniższe analizy przedstawiają rozbicie Lublina na rejony, w których dobrze chodzi się pieszo, oraz rozdzielające je bariery i tereny niedostępne (aut. Krzysztof Jaraszkiewicz, współpr. Jan Kamiński). Zaznaczyliśmy także najważniejsze szlaki piesze i ważne punkty. Warto spojrzeć na Lublin w  ten sposób. Widać wówczas, że mamy dobre „wyspy pieszości” lecz pomiędzy nimi sporo barier wymagających pokonania. Za przykład mogą tu służyć choćby takie dzielnice jak Tatary lub Botanik. Mapy prezentujemy w wersji jpg i ze wszystkimi szczegółami w wersji pdf.

Mapy w formacie pdf

Enklawy_plynnego_ruchu

Enklawy_bariery

Schemat_zageszczenia

Wybraliśmy pięć ważnych punktów miasta: Rynek, okolice E.Leclerc na LSM, Dworzec PKP, SP nr. 27 na Tatarach i galerię Olimp. Od Rynku wyznaczyliśmy dystans marszu Krakowskim Przedmieściem w czasie 15 i 30 min. jako umowny „wzorzec” płynnego i atrakcyjnego spaceru. Następnie z pozostałych czterech miejsc policzyliśmy średni czas dojścia pieszego we wszystkich kierunkach w 10, 20 i 30 minut. W ten sposób powstały izochrony – linie o jednakowym czasie dojścia – a także ujawniły się liczne przeszkody i bariery w poruszaniu się po mieście zmuszające do ich omijania i nadkładania drogi.

Zasięgi spacerów w danych przedziałach czasu ukazują ukazują zaciemnione „kleksy”. Na te zasięgi nałożyliśmy koliste granice zasięgu naszego spaceru „idealnego”, aby zobaczyć, gdzie można by dojść, gdyby szło się tak łatwo jak po Krakowskim. Skutkiem zaobserwowanego braku ciągłości przestrzeni i płynności ruchu jest większa presja na podróże samochodem.

Opracowanie Krzysztof Jaraszkiewicz i Jan Kamiński. W badaniach wsparli nas studenci Architektury Krajobrazu i Gospodarki Przestrzennej KUL oraz Gospodarki Przestrzennej UMCS, którzy w terenie weryfikowali czasy przejść. Warto dodać, że korzystaliśmy tylko z legalnych przejść. Zachęcamy do zapoznania się i porównania naszych wyników z własnym doświadczeniem – opisu w podglądzie zdjęć.

Linia życia

Szczegółowo przebadaliśmy lubelską „linię życia” – ciąg pieszy od Dworca PKS, przez Stare Miasto, Krakowskie Przedmieście, Aleje Racławickie, Radziszewskiego aż do Kambodży i Wydziału Nauk o Ziemi UMCS. Liczyliśmy pieszych poruszających się tymi szlakami oraz porównywaliśmy wyniki z liczbą pasażerów w komunikacji miejskiej i samochodach. Policzone zostały także ławki, kosze i miejsca parkingowe. Wyniki pokazują, że natężenie ruchu pieszych jest znaczne, szczególnie w rejonie Dzielnicy Uniwersyteckiej oraz Śródmieścia i Starego Miasta. W wielu punktach przechodzi ponad 1000 osób na godzinę a miejscami nawet powyżej 2000. Natomiast liczba miejsc parkingowych znacznie przewyższa liczbę ławek co zdecydowanie jest zjawiskiem negatywnym. Badania wykonywali studenci Gospodarki Przestrzennej KUL i UMCS.

Miejsca zbadane szczegółowo

Wybraliśmy również miejsca szczególne dla ruchu pieszego, w których przeprowadziliśmy wnikliwe badania i porównania. Są to:

• ul. Krakowskie Przedmieście pomiędzy Wieniawską a Lipową,
• przejście dla pieszych pod Bramą Krakowską

Lublin Miasto dla ludzi